Op zondag 24 november 2024 verscheen een kleine promotie voor onze Oekraïne voorstelling van volgende week zaterdag 30 november in de Oude Post in Halle.  Met dank aan Freddy Kempeneer!

Op zondag 24 november 2024 bezocht in het grafic festival "GRAFIX" in Antwerpen.  Ik volgde er een workshop "droge naald" en maakte een tekening van een orthodoxe kerk uit de Noord-Oekraïense stad Tsjernihiv.

Op vrijdagavond 22 november 2024 werd ik live geïnterviewed door Geert Maeckelbergh op Radio Halle.  Ik kon er uitleg geven over mijn boek "De Vlucht van de Ooievaars" en over onze Oekraïne voorstelling van volgende week zaterdag 30 november in De Oude Post in Halle.  Met dank aan Geert Maeckelbergh!

​RH: Over brandhaarden in de wereld…  En we halen er nog een brandhaard bij: Oekraïne. Daarover kunnen we praten met Alain Vanclooster. Dag Alain.
AV: Dag Geert, goeie avond.

RH: Je bent al een hele tijd Oekraïners aan het helpen die naar België zijn gekomen.
AV: Inderdaad, ja.

RH: Jij hebt heel wat getuigenissen opgetekend in een boek.  We kunnen ze natuurlijk niet allemaal vernoemen, maar je kon wel het verhaal vertellen van een jonge dame die 3 keer aan de dood is ontsnapt.
AV: Inderdaad, ja, het gaat over Iryna Hidina uit Irpin. Dat is de regio rond Kyiv waar ook Boetsja ligt, dat gekend is door de verschrikkelijke gruweldaden die het Russische leger daar heeft gepleegd.  Nu, haar appartement is kort na haar evacuatie vernietigd door een Russische raket en ook de materniteit waar zij moest bevallen is kort na haar evacuatie gebombardeerd en dus ook haar kamer daar was volledig verwoest. En boevendien is ze dan ook nog eens op een verkeerde bus terecht gekomen terwijl de bus die ze had moeten nemen ook is aangevallen waarbij alle inzittenden zijn gedood. Ze is dus eigenlijk 3 keer heel nipt aan de dood ontsnapt. Dat was wel een heel schokkend verhaal. Tijdens het interview moesten we ook een paar keer stoppen omdat het gewoon te emotioneel werd en zij te lang en te hevig moest wenen.

RH: En dit soort verhalen vinden we terug in jouw boek “De Vlucht van de Ooievaars”. Dat kunnen we nog bestellen hé in de boekhandel?
AV: Je zal het niet op de tafels of in de rekken vinden in boekhandels, maar je kan het dus overal wel bestellen en het zal dan ongeveer een week duren voor het ter beschikking is.
RH: Je schrijft niet alleen een boek, maar je helpt ook OekraÏense mensen. Wat doe jij allemaal?
AV: Het is vooral op administratief vlak. Dus ik help met de papiermolen: OCMW, VDAB, gemeente, school, ziekenfonds… Maar ik heb ook een gezin heel intensief helpen zoeken naar een huurwoning vorig jaar. Dat was een lange lijdensweg. En soms help ik ook gewoon met kleine materiële dingen, zoals boodschappen doen… En ik heb al 2 jaar een bijzondere vriendschap met een zangeres uit Oekraïne, Lena Ivanova. Wij doen aan een soort uitwisseling: zij zet teksten van mij op muziek en zingt die dan, en ik help haar bij het vertalen van haar songtekesten naar het Nederlands en ik leer haar dan de juiste uitspraak aan.

RH: Jij verzorgt het programmadeel op 30 november in de Oude Post in Halle dat over Oekraïne gaat. Hoe ziet dat deel er uit, wat gaat er allemaal gebeuren?
AV: Wel, we beginnen met een videoreportage, dan komt er een lezing over de historische achtergronden van het conflict tussen Rusland en Oekraïne. Dat deel wordt gegeven door Iryna Khapko die al lang in België woont, hier ook werkt, getrouwd is, kinderen heeft en perfect Nederlands spreekt. Dan zijn er 2 getuigenissen, oorlogsgetuigenissen, dus van vluchtelingen. Eén ervan is Oksana Novykova uit Dilbeek die ook in het boek staat. Zij is intussen al goed opgeschoten in haar integratie, zeg maar. Dus zij spreekt heel goed Nederlands, zij volgt een opleiding voor kinderbegeleidster en via het OCMW werkt zij nu al in een kindercrèche. En daarna komt er dan nog muziek en poëzie. Het is zo dat we de stukjes die Oksana zal lezen uit haar verhaal gaan afwisselen met muziek en poëzie om het niet te lang te zwaar te maken. Dus dan komt Lena Ivanova, de zangeres van wie ik sprak, aan bod en wij gaan samen 4 of 5 liedjes in het Nederlands zingen, in een soort première.

RH: Heel mooi. Je houdt je niet zo bezig met de politieke kant van de zaak, maar we hebben toch even gepolst bij jou hoe dat conflict in Oekraïne zou kunnen worden opgelost. Je hebt daar een mening over.
AV: Tja, hoe het zal eindigen, weet op dit moment niemand, denk ik. Al wordt er wel meer en meer gesproken dat er in 2025 eindelijk onderhandelingen en mogelijks vrede zou moeten komen of minstens een wapenstilstand. Maar een paar jaar geleden, kort na de grootschalige invasie, heb ik een film gezien, de Oekraïense film “Donbas”. En die film ging over de gebieden die toen al onder controle stonden van de Russischgezinde troepen, zeg maar, bezetters. Het was fictie, het was film, het was geen documentaire, maar het toonde wel de realiteit ter plaatse. En wat ik daar zag, was eigenlijk dat die gebieden als democratie totaal verloren zijn. Dus daar heerst corruptie, daar heerst de maffia, daar heerst overheidsterreur, daar heerst de Russische propaganda, als je daar op straat iets pro-Oekraïens zou zeggen of tonen dan kun je gevangen genomen worden, dan kun je vermoord worden, je auto kan gestolen worden, enzovoort. Ik heb toen wel gedacht: als die gebieden zo verloren zijn, zo kapot zijn, kan Oekraïne die dan niet beter afstaan, maar dan in ruil voor EU-lidmaatschap, NAVO-lidmaatschap, om ervoor te zorgen dat die 80% van het grondgebied dat wel nog in Oekraïense handen is, dat die 80% van het mooie land – denk aan de cultuursteden Kyiv, Odesa, Lviv, maar denk ook aan de natuur, de Karpaten –, als we dat land in vrijheid en democratie kunnen behouden, loont het dan niet de moeite om die 20% die verloren is eigenlijk af te staan…?

Op maandag 11 november 2024 (feestdag) bezocht ik het illustrator festival in cc De Warande in Turnhout.  Bij de jonge kunstenares Stien van Kerckhoven volgde ik een workshop "monotype".  De opdracht luidde: teken je zelfportret!  Ik deed het blindelings en het resultaat kreeg als titel: "De Schuinkijker" :-) 

Een kleine anekdote...  Na mij kwam een klein meisje dat haar portret wilde maken op dezelfde plaat als ik.  Toen ze niet tevreden was van het resultaat maakte ze van haar gezicht een groot hart.  Maar wat bleek?  Bij de nieuwe afdruk was plotseling mijn zelfportret weer te zien midden in het hart !!!??  En op de koop toe was het kleine meisje niet teleurgesteld, maar blij :-)