"De verwoesting van Brussel" van Willem M. Roggeman (2020, Liverse, Dordrecht)

Beste dichter-buurman Willem
 
Ik heb met veel plezier je nieuwe roman “De verwoesting van Brussel” gelezen.  Op 24 uur tijd – volgens mijn vrouw is dat ongezien.  Ik kan niet goed uitleggen waarom, maar ergens was en bleef ik in de ban van je verhaal, waarin – met uitzondering van het allerlaatste hoofdstuk – eigenlijk bijzonder weinig gebeurt.
 
Ik was zeer benieuwd om de roman te lezen van een man die vooral als dichter door het leven gaat.  Je had me op voorhand verwittigd voor de complexe structuur van je roman.  Ik moet toegeven dat ik het soms heel moeilijk heb met schrijvers die een licht verhaal verbergen achter een opzettelijk gekunsteld complexe structuur, alsof ze de afgedrukte tekst in de lucht hebben gegooid en dan willekeurig weer van de grond hebben samengeraapt.  Maar bij jou had ik er geen enkele moeite mee.  Er is duidelijk over nagedacht, niets aan het toeval overgelaten.  Op het einde komen de meeste verhaallijnen, personages en tijden wel min of meer samen.
 
De structuur waarbij de auteur een boek schrijft over een auteur die net hetzelfde boek aan het schrijven is, is bekend in de literatuur.  Bij jou valt op dat de personages uit het ene boek gaan leven in het verhaal van het andere boek.  Verrassend is de poging tot machtsgreep van de auteur in het boek, Theo Van Avendt, om het boek van de auteur, Willem M. Roggeman, naar zich toe te trekken.  Een poging die meteen in de kiem wordt gesmoord door de auteur van het boek – jij dus – door dat personage meteen te laten sterven, waarmee de kous af is.  Boeiend had kunnen zijn om die strijd tussen beide auteurs iets dieper uit te werken, op een minder dictatoriale wijze, zeg maar.  Misschien een gemiste kans?
 
Bij het lezen stelde ik een paar keer de vraag: is dit wel een roman?  Soms lijkt het een verzameling essays.  Je bent duidelijk een zeer belezen kunstkenner.  Er zijn dialogen die in feite monologen zijn, waarbij de auteur zijn mening en commentaar in de mond van zijn personages legt.  Voor een stuk is dat onvermijdelijk en vanzelfsprekend.  Maar naar mijn persoonlijk gevoel gebeurt dat hier net iets te veel en te lang.  Die commentaren beperken zich trouwens niet tot de kunst, maar zijn soms ook zwaar politiek geladen.  Opgelet: moraalridderschap loert om de hoek.
 
Net op het moment dat ik me een beetje begon te ergeren aan de schijnbaar slordige herhalingen in het boek, vooral wanneer je voor de tweede keer op quasi identieke wijze een film bespreekt, net op dat moment laat je de hoogbejaarde auteur in het boek, Theo Van Avendt, vertellen dat hij stopt met schrijven omdat hij soms vergeet wat hij al geschreven heeft en daardoor in herhaling valt.  Een leuke vondst: je had mij als lezer behoorlijk op het verkeerde been gezet.  Daar kon ik achteraf best om lachen.
 
Wat ik persoonlijk heel boeiend vond, zijn de vele literaire beschrijvingen van personen, plaatsen en handelingen.  Die plaatsen zijn gesitueerd in het centrum van Brussel dat ikzelf ook heel goed ken.  Als je boek een bestseller wordt, ontstaan er dankzij jouw werk allicht literaire wandelingen in Brussel.  In elk geval vind ik dat jouw uitvoerige beschrijvingen geenszins het ritme van je boek vertragen of onderbreken.  De vermelding van Brussel in de titel is allicht ook bedoeld om de aandacht te trekken van de Brusselse lezers en zo de verkoop te stimuleren.  In die zin zou ik je zeker aanraden om je boek op te sturen naar de redacties van Bruzz en Randkrant, naast kwaliteitskranten als De Standaard en De Morgen.  En waarom niet naar de burgemeester en de minister-president van Brussel, of minstens naar minister Sven Gatz?  En stap ook maar eens met je koffertje in Standaard Boekhandel op de Anspachlaan binnen.
 
Het is in elk geval godgeklaagd dat jij als Vlaams auteur met een boek over Brussel niet terecht kan bij een Vlaamse uitgever, maar de grens naar onze noorderburen moet oversteken.  Ik ken uitgeverij Liverse uit Dordrecht niet. Toch een kleine tip: lees in de toekomst de drukproeven iets grondiger na, er zijn vele tik- en drukfouten die mij storen.  Tenzij dat ook een bewuste stijlvorm is waarvan ik het opzet heb gemist.
 
Oprecht gefeliciteerd en van harte veel succes met je boek!  Ik zie al uit naar je volgende roman.
 
Met vriendelijke groet
Alain