Het Verderfelijk Materiaal (2017, Haaltert, boekscout.nl)

Op dinsdagavond 5 december 2017 vond vanaf 20u een literaire avond plaats in Centrum De Warande in Haaltert.  Auteur Frank Lemahieu ging er in gesprek met zijn vriend Lucas Vanclooster / Johny Van Tegenbos over zijn nieuw boek "Het Verderfelijk Materiaal", uitgegeven bij boekscout.n​l.  VRT-radiojournaliste en "gouden stemvork" Kristien Bonneure las voor uit het werk van Lemahieu.  Ook het talrijk opgekomen publiek kreeg en greep de kans om (kritische) vragen te stellen.

In zijn boek "Het Verderfelijk Materiaal" vertelt auteur Frank Lemahieu - van o.a. de verhalenbundel "De andere kant" (Manteau, 1989) - over een zekere Ivo Parel, die een sleutelroman heeft geschreven over zijn familie: "Het Vijfde Wiel".  In dat boek rekent hij vooral genadeloos af met zijn alcoholicus-broer Hubert.  Na het schrijven van zijn roman, pleegt Ivo zelfmoord.  Het boek wordt een postuum succes, maar de nabestaanden weten er geen raad mee.  Elkeen gaat op zoek naar de waarheid, maar verslikt zich in de fictie.

Centraal in "Het Vijfde Wiel" én in "Het Verderfelijk Materiaal" staat een onbekend - onbestaand? - schilderij van Theo van Rysselberghe, een soort apocriefe versie van zijn "Baadsters"...  Sommigen gaan er naar op zoek, want àls het bestaat, dan is het heel veel geld waard.  Maar het doek dient hier vooral als metafoor.

Lemahieu kan (be)schrijven en vertellen, dat staat vast.  Hij ontrafelt meedogenloos de psychologie van de 4 hoofdpersonages en sleept je geduldig mee naar de plot.  Het boek zit structureel zeer goed in elkaar en het leest vlot als een pageturner.  Je wil "het" gewoon weten, al laat hij je grotendeels op je honger zitten.  Dat heet "een open einde".  Maar, blijkbaar gedreven door een gevoel van kwaadheid op het hele uitgeverswereldje, doet Lemahieu soms een beetje te goed zijn best om te bewijzen hoe mooi hij wel kan schrijven.  En de plot is verrassend bloederig en hollywoodiaans, voor mij persoonlijk er net ietsje over.  Ik had hier graag een beetje meer zelfbeheersing gezien.  Soms moet een kunstenaar durven schrappen.  Of zoals het schrijfadvies van William Faulkner voor scenaristen: "Kill your darlings".  De schrijver geeft zelf toe: op een bepaald ogenblik tijdens het schrijven, gaat het boek zichzelf schrijven en is er geen andere uitweg meer mogelijk dat dit einde.  OK, maar de verantwoordelijkheid ligt finaal altijd bij de auteur.

Al met al een zeer sterke aanrader.  Ik zie alvast uit naar het vervolg.  Spijtig misschien voor deze  begaafde taalvirtuoos, dat er blijkbaar geen andere (grotere) uitgeverij meer mogelijk was dan: boekscout.nl...