Waarom een ezel overal binnen mag maar niet in het gemeentehuis (2008, Sint-Gertrudis-Schepdaal)

De Dilbeekse milieuvereniging met de zeer toepasselijke naam "Milieu Overleg Dilbeek" (MOD) heeft een ezeltje als mascotte, namelijk "Joske van 't Milieu".  Joske nam deel aan diverse activiteiten en werd op korte tijd een lokale vedette.  Hij raakte zowat overal naar binnen, tot in de Sint-Ambrosiuskerk en het cultuurcentrum Westrand te Dilbeek, alsook in het gemeentelijk zwembad Dilkom.  Zelfs zag hij ooit de Noordzee.  En niemand minder dan oud-minister en burgemeester van Leuven Louis Tobback (sp.a) streelde en bewonderde hem...
​
Op zondagnamiddag 29  juni 2008 werd de tiende verjaardag van Joske gevierd met een feest in de watermolen van Sint-Gertrudis-Pede (Schepdaal).  Bij die gelegenheid tekende en kleurde ik eigenhandig de uitnodiging, en schreef en las ik de memoires van ons ezeltje: "Waarom een ezel overal binnen mag maar niet in het gemeentehuis. De hagiografie van Joske van Dilbeek. 1998 - 2008".  Bijgestaan door zijn peter Karel De Ridder (Groen) luisterde Joske aandachtig en hij hoorde dat het goed was.  Kleine anekdote.  Bij de zin "Terwijl gretige kinderhanden mijn manden ontlastten, deed ik hetzelfde met mijn darmen", voegde de alerte Joske de daad bij het woord...

Leuk detail: de memoires van Joske, geïllustreerd door niemand minder dan mijn neef Steven Selschotter uit Roeselare, werden verspreid in een kleine groep Dilbeekse vrienden van het milieu.  Het was de voorbode van onze latere vruchtbare samenwerking, namelijk bij de uitgave van mijn legendes "Alena van Dilbeek" (2012) en "Ik, Christoforus van Canaan" (2014).
​

Uit die tijd dateert mijn gedicht "de ezel", dat later werd gepubliceerd in "Liever is een haas" (Bola/Partizaan).

als hij graast, dan graast hij
als hij lasten draagt, dan draagt hij lasten
als hij zich ontlast, dan ontlast hij zich
ongeacht of het de mens wel past

als hij stapt, dan stapt hij
- geen poort houdt hem nog tegen -
en als hij staat, ja, dan staat hij
en gaat hij dus niet verder voort

arbeid adelt! roept de mens
en hij wroet en hij zweet
de ezel weet wel beter, peinst
aan zijn pens en laat een scheet

de mens denkt dat hij slim is en schept
een leven vol kommer en kwel.  hij zegt
dat de ezel dom is, als geen één.  maar wie
stoot zich twee keer aan dezelfde steen?

En vergeet vooral niet: één enkele ezel kan een hele kudde aan het balken brengen !